Pemuliharaan alam semula jadi ialah falsafah moral dan gerakan pemuliharaan yang tertumpu pada melindungi spesies daripada kepupusan, mengekalkan dan memulihkan habitat, meningkatkan perkhidmatan ekosistem, dan melindungi kepelbagaian biologi. Pelbagai nilai mendasari pemuliharaan, yang boleh dipandu oleh biosentrisme, antroposentrisme, ekosentrisme dan sentientisme,[1] ideologi alam sekitar yang memaklumkan amalan dan identiti ekobudaya.[2] Baru-baru ini terdapat pergerakan ke arah pemuliharaan berasaskan bukti yang memerlukan penggunaan lebih banyak bukti saintifik untuk meningkatkan keberkesanan usaha pemuliharaan. Sehingga 2018 15% daratan dan 7.3% lautan dilindungi. Ramai ahli alam sekitar menetapkan sasaran untuk melindungi 30% wilayah darat dan laut menjelang 2030.[3][4]